Page 3 - SCHOOLARIKI2021
P. 3

ου
                            ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΕΥΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ     ΙΟΥΝΙΟΣ 2021      ΤΕΥΧΟΣ 8




                «Προβληµατισµός»               Γράφει η Ιορδάνου Ελευθερία (Γ1)
                                               Οι συνθήκες που επικρατούν σε ολόκληρο τον πλανήτη, λόγω του κορω-
             Γράφει η Δανάη Γαλλιού (Β1)
                                               νοϊού, είναι φριχτές. Ο εγκλεισμός έχει και θετικές και αρνητικές συνέ-
            Τι να ‘ταν τάχα αυτό που ήρθε;
                                               πειες.  Αδιαμφισβήτητα  μας  προστατεύει  από  την  έκθεση  σε  κίνδυνο,
                Και τι να ‘θελε να πει;
                                               εφόσον  η  αρρώστια  είναι  μεταδοτική  και  απειλητική  για  τη  ζωή  μας.
             Τι ‘ν ο ιός, για ποια αρρώστια
                                               Όμως είναι πολύ δύσκολο να ζητάς από ένα παιδί να μείνει κλεισμένο
           μιλούν οι άνθρωποι σ’ όλη τη γη;
                                               μέσα στο σπίτι, χωρίς να βλέπει τους φίλους του. Αυτό έχει επιπτώσεις
             Μείνετε μέσα και μην βγείτε       στην ψυχολογία του παιδιού. Προσωπικά νιώθω μια κούραση, αλλά και

                να μην αγγίζετε στιγμή         μία ανυπομονησία για να επανέρθουν όλα στους κανονικούς τους ρυθ-
              βάλτε μάσκες και πλυθείτε        μούς. Επίσης ο ιός έχει ως αποτέλεσμα τον φόβο των ανθρώπων για να
              μέχρι το εμβόλιο να ‘ρθεί.       μη νοσήσουν οι ίδιοι, καθώς και τα συγγενικά τους πρόσωπα. Θέλω να
                                               τελειώσει όλο αυτό για να ζήσουμε ξέγνοιαστοι!
           Πού να ‘ναι οι φίλοι, οι συγγενείς
              και τι κάνουν, ποιός θα πει;     Γράφει η Ελένη Βλαχάβα (Γ2)
             ίσως το λάπτοπ μου να ξέρει       2020-2021: δύο ιδιαίτερες χρονιές.  Λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού,

               ας το πατήσω το κουμπί.         έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στις ζωές μας, εφόσον καταστάσεις που

                Σε μια οθόνη η αγάπη           θεωρούσαμε δεδομένες πλέον δεν είναι. Το κλίμα ασφυκτιά από ανα-
                                               σφάλεια, ρευστότητα και ίσως αγωνία για το μέλλον. Στις πόλεις κυριαρ-
               σε μια οθόνη το σχολειό         χεί η θλίψη, ο κόσμος κλεισμένος μέσα, σαν σε φυλακή, είναι φοβισμέ-
            ένα το ‘’πλήκτρο’’ για ‘’χεράκι’’
                                               νος, τα καταστήματα είναι κλειστά και δεν υπάρχει τώρα η ζωντάνια που
            μια ‘’φατσούλα’’ το ‘’σ’ αγαπώ’’
                                               χαρακτήριζε την Ελλάδα. Το να είμαστε όλοι μαζί, να αγκαλιαζόμαστε,

              Όλο ερωτήσεις και ‘’γιατί’’      να  ταξιδεύουμε,  να  κάνουμε  βόλτες  ελεύθεροι  χωρίς  «φίμωτρο»,  όλα
            ‘’πώς’’ κάτι τέτοιο έχει συμβεί;   αυτά είναι πλέον πολύ δύσκολα,  μη εφικτά, ίσως και απαγορευμένα.

           ποιος θ’ απαντήσει, ποιος μπορεί    Ωστόσο η θετική  πλευρά αυτής της εξουθενωτικής πανδημίας είναι το

               να μου ανοίξει την ψυχή;        γεγονός ότι έχει καταφέρει να ενώσει και να συμφιλιώσει οικογένειες,
                                               καθώς συχνά η πολύωρη εργασία απομάκρυνε τα μέλη της, ενώ είναι

              Ξέρω μονάχα σαν νυχτώσει
                                               γεγονός  πως  κάποιοι  έχουν  διασφαλίσει  την  ψυχική  τους  γαλήνη  και
                θα κάνω πάλι μια ευχή          ηρεμία. Επιπλέον, υπάρχουν άτομα τα οποία κατόρθωσαν σε αυτήν τη
            κάποιος να ‘ρθει να μας σώσει      χρονιά να βρουν τον πραγματικό τους εαυτό και να δημιουργήσουν μια
               να γίν’ η ζωή… αληθινή.
                                               καλύτερη εκδοχή του. Πρέπει, λοιπόν, να παραμείνουμε αισιόδοξοι, α-
                                               φού η πανδημία έρχεται σιγά σιγά στο τέλος της, πράγμα που σημαίνει
         Μέρα είναι, θα περάσει!...»
                                               ότι θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα και θα μπορέσουμε να εκπλη-
        Γράφει ο Στέργιος Παπαρνάκης (Β5)      ρώσουμε  όλα τα  όνειρα που  δεν  είχαμε  τη  δυνατότητα  να  πραγματο-

        Τα σχολεία έχουν ξανακλείσει. Είμαι    ποιήσουμε λόγω του κορωνοϊού.
        το πρώτο παιδί μιας εξαμελούς οικο-
                                                  του «τάξη». Αφού αποδέχτηκα το γεγονός ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ,
        γένειας με τρεις φοιτητές, δύο παιδιά στη
        μέση εκπαίδευση, ένα στο δημοτικό και τον   σηκώθηκα και πήγα να φάω κάτι. Είδα και τις άλλες δύο μου αδερφές
        πατέρα μου καθηγητή στο πανεπιστήμιο.     να κάνουν - τι άλλο; - μάθημα. «Μέρα είναι, θα περάσει!...» σκέφτη-
                                                  κα.  Αφού έφαγα, άκουσα και τον μπαμπά που ξεκίνησε. Ανέβηκα στη
        Πρώτη μέρα της καινούργιας εβδομάδας.     σοφίτα για να πάρω κάτι και, καθώς άκουγα τον πατέρα μου να διδά-
        Ξυπνάω από κάποιους παράξενους ήχους,
                                                  σκει, έβλεπα τον αδερφό μου να προσπαθεί να ακούσει τον καθηγητή
        σαν από ταμειακή μηχανή, και ένα-δύο νυ-  του. Ξανακατέβηκα, γιατί έπρεπε να ξεκινήσω κι εγώ τηλεμάθημα.
        σταγμένα «καλημέρα». «Θα είναι μάλλον η
                                                  Στο δωμάτιό μου βρήκα την μαμά να προσπαθεί να συνδέσει στον
        αδερφή μου που συνδέθηκε για μάθημα»,     υπολογιστή μου τη μικρή μου αδερφή. Της είπα πως έχω κι εγώ μά-
        είπα και συνέχισα τον ύπνο μου. Σε λίγη
                                                  θημα. «Μέρα είναι, θα περάσει!…» είπε. Και πέρασε, αλλά αυτό συ-
        ώρα όμως, πάλι οι ίδιοι ήχοι και αυτήν την
                                                  νεχίζεται μέχρι τώρα. Τι να κάνουμε; Χρόνος είναι, θα περάσει!..
        φορά πιο δυνατοί. Αυτός μάλλον θα ήταν ο
        αδερφός μου που συνδέθηκε στην δικιά                                                            ► σελ. 32

                                                            3
   1   2   3   4   5   6   7   8