Page 6 - SCHOOLARIKI_2018
P. 6

ου
                            ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΕΥΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ     ΜΑΪΟΣ 2018      ΤΕΥΧΟΣ 5




        Της Νούλη Φιλίππης, Β5
        Αγαπητοί συμμαθητές …                                  Τώρα που επιτέλους, γνωριζόμαστε, θα ήθελα να σας
        ή μάλλον …απλά …                                      ρωτήσω: ΓΙΑΤΙ;       Γιατί με κοροϊδεύετε; Γιατί κάθε φο-
        Συμμαθητές,                                           ρά που έρχομαι να σας μιλήσω,  με αποθαρρύνετε; Για-
         αυτό το γράμμα απευθύνεται σε όλους σας, έναν  προς   τί με κρίνετε; Γιατί δεν μου μιλάτε; Τι σας έκανα; ΓΙΑΤΙ;
        έναν, με σκοπό να σας ανοίξει τα μάτια!               Θα  θέλατε  να  είστε  στη  θέση  μου  εσείς;  Πιστέψτε  με
        Δεν  νομίζω  να  μου  έχετε  δώσει  ποτέ  σημασία.  Είμαι   όχι!  Εγώ  δεν  βλέπω  τον  κόσμο  όπως  εσείς,  τα  βλέπω
        αυτό το παιδί το οποίο κάθεται μόνο του, δε μιλάει …   όλα μαύρα, μίζερα και καταθλιπτικά!!   Για εμένα κάθε
        δηλαδή δεν έχει να μιλήσει σε κάποιον. Είμαι αυτό το   μέρα που περνάει είναι σαν ένα διαφορετικό μαρτύ-
        ντροπαλό παιδί που όλη την ώρα κοροϊδεύετε, χωρίς     ριο και το γεγονός της απώλειας της ανθρώπινης επα-
        να ξέρετε ότι σας ακούω. Είμαι αυτό το παιδί, το οποίο   φής δεν βοηθάει καθόλου!
        δεν έχει φίλους, αυτό το περίεργο και «                           Δεν σας γράφω αυτό το γράμμα για να με
        αξιολύπητο»  παιδί.                                               λυπηθείτε,  γιατί  αυτό  το  κάνετε  ήδη  και
         Νομίζω  ότι  μέχρι  αυτό  το  σημείο  έχετε                      πιστέψτε  με  δεν  χρειάζομαι  τη  λύπησή
        ήδη καταλάβει ποιος είμαι. Μόνο που δεν                           σας, αλλά για να σας εκφράσω τα συναι-
        είμαι  τίποτα  απ  αυτά  που  λέτε  και  μιας                     σθήματά  μου,  για  να  σας  μιλήσω  με  κά-
        και δεν μου δώσατε ποτέ την ευκαιρία να                           ποιον  τρόπο,  έστω  και  γραπτώς.  Ελπίζων
        σας συστηθώ, αυτό και θα κάνω.                                    να μη χρειαστεί να μπείτε ποτέ στη θέση
        Ονομάζομαι Στέφανος Παπαδόπουλος και                              μου,  να  γευτείτε  την  απόγνωση  και  την
        είμαι αρκετά ντροπαλός, αλλά λατρεύω το                           κατάθλιψη.  Αλλά  ελπίζω  και  μια  μέρα  να
        ποδόσφαιρο και τα βιβλία. Δεν μου αρέ-                            σταματήσετε όλα αυτά που κάνετε και να
        σουν  καθόλου  η  Χημεία  και  η  Φυσική  κι                      μου φερθείτε σαν ισότιμό σας.
        όταν μεγαλώσω θα ήθελα να γίνω Ψυχο-                                                                    Ο συμμαθητής σας
        λόγος.





        του Μυλωνίδη Γιώργου,  Β5
                                                                                Δεν είμαστε όλοι ίδιοι
        Αν έβλεπα κάποιον συμμαθητή μου απομονωμένο θα τον πλησίαζα
        και θα τον προσκαλούσα στην παρέα μου. Για να είναι απομονωμέ-
        νος σημαίνει ότι έχει κάποιο πρόβλημα που τον απασχολεί. Πρέπει
        να δημιουργούμε δεσμούς! Να νιώσει ότι έχει φίλους κοντά του που
        νοιάζονται γι αυτόν. Θα προσπαθούσα να κερδίσω την εμπιστοσύνη
        του  και να τον κάνω να νιώσει άνετα. Μόνο αν μας γνωρίσει θα
        νιώσει άνετα και φιλικά απέναντί μας.
                                                           Ανασφάλειες


                                                     Του Γιώργου Μπακογιώργου,  Β5
                                                     Γιατί να είμαι μόνος;
                                                     Κι όχι με παρέα;
                                                     Πώς θα μιλήσω να τους πω
                                                      έστω και μια κουβέντα;
                                                     Αν δεν τους αρέσει η συμπεριφορά μου;
                                                     Σαν έφηβος κι εγώ έχω τα ερωτήματά μου.
                                                     Όταν είναι κοντά μου λυγίζω κατευθείαν
                                                     χωρίς να πω λέξη, καμία.

                                                     Κι όμως νιώθω, μόνος πολύ…
               της Μπζάκου Έλιας, Β5
                                                     Γιατί δεν έρχεται κάποιος ένα λόγο να μου πει;


                                                            6
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11