Page 33 - SCHOOLARIKI2019
P. 33

ου
                            ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΕΥΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ     ΙΟΥΝΙΟΣ 2019      ΤΕΥΧΟΣ 6
                                            τοκινητιστικό ατύχημα στοίχειωσε όλη  κρισα, πάγωσα. Σκέφτηκα πως δεν εί-
                                            την  οικογένεια.  Πώς  μπορεί  να  απαλ- μαι έτοιμη ακόμα.
              «Το μοναδικό δώρο που θα
             ήθελα για τα Χριστούγεννα»     λαγεί κανείς από τα βασανιστήρια των      Ποτέ  μου  δεν  πίστεψα  ότι  θα  συνέ-
                                            αναμνήσεων  και  των  ενοχών;  Πώς  να   βαινε κάτι τέτοιο. Νόμιζα πως ήμασταν
        Γράφει η Ελευθερία Τενεκετζή        μη θυμάται το ατέλειωτο κρυφτό που   άφθαρτες. Έχω μετανιώσει για όλες τις
        Αγαπημένο μου ημερολόγιο,           παίζαμε  στο σπίτι  της  γιαγιάς,  τα χρι-  στιγμές που στάθηκα αυστηρή απένα-
                                            στουγεννιάτικα  τραπέζια,  τα  αστεία
            Δεν θέλω να λέω άλλα ψέματα στον                                   ντι  της.  Μακάρι,  να  την  ξαναέβλεπα,
                                            που  μοιραζόμασταν  κάθε  απόγευμα...
        εαυτό μου. Να προσπαθώ καθημερινά                                      να την αγκάλιαζα, έστω για μια ακόμη
        να με πείσω ότι θα περάσει. Μετά τον   Νιώθω ότι φταίω εγώ για τα πάντα!   φορά.  Αυτό  είναι  το  μοναδικό  δώρο
        θάνατο  της  αδερφής  μου  νιώθω  σαν     Σήμερα,  πήρα  την  πρωτοβουλία  να  που  θα  ήθελα  για  τα  Χριστούγεννα.
        να έχω χάσει και εγώ τη ζωή μου.    συγκεντρώσω  τα  ρούχα  της  για  να  τα  Την  αγαπάω  τόσο  πολύ!  Έφυγε  πολύ
                                            δώσω σε  κάποιον που  πραγματικά  τα  νωρίς, τόσο άδικα...
            Τα πάντα άλλαξαν. Όλα τα χρώματα
                                            χρειάζεται...  όμως  με  το  που  τα  αντί-
        ξεθώριασαν,  κυριαρχεί  η  στενοχώρια
        και η σιωπή. Αυτό το καταραμένο αυ-
                            Διαβάστε κι άλλες ιστορίες στη σελίδα: http://gym-pefkon.thess.sch.gr/schoolariki2019/201819christmasstories.pdf

                                                       Και εκεί που λέγαμε... «τελειώνουν οι 15 μέρες των διακοπών των
                                                       Χριστουγέννων, άντε από Δευτέρα πάλι σχολείο…», ακούμε στην
                                                       τηλεόραση: «Έρχεται χιονιάς! Στα λευκά θα ντυθεί όλη η χώρα!
                                                       Ακραία καιρικά φαινόμενα». Και, ευτυχώς, ξυπνάμε το Σάββατο,
                                                       και όλα είναι κατάλευκα. Πού είναι τα αυτοκίνητα; Πού είναι ο
                                                       δρόμος; Τα αυτοκίνητα σκεπασμένα ως επάνω, οι στενοί δρόμοι
                                                       κλειστοί. Και τι θα γίνει ως τη Δευτέρα; Θα ανοίξουν τα σχολεία;
                                                       Δεν θα ανοίξουν; Τηλεόραση, διαδίκτυο, ραδιόφωνο, τηλέφωνα,
                                                       μηνύματα, και όλα συγκλίνουν στο ίδιο: «Κλειστά τα σχολεία στις
                                                       περισσότερες  περιοχές της χώρας!!!». Και στα Πεύκα;;; Ε, φυσικά
        και στα Πεύκα!!! Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη.... καμία εξέλιξη. Το χιόνι, χιόνι και το λουκέτο, λουκέτο! Μπα, αύριο θα ανοί-
        ξουν, δεν μπορεί! Κι όμως: το χιόνι δεν λέει να μας αφήσει. Όλοι πανηγυρίζουν. (ίσως όχι οι γονείς!!!!)
        Πέμπτη; Παρασκευή; Οι επισκέψεις στην ιστοσελίδα του σχολείου φτάνουν μέχρι και
        τις 1000 σε μία μέρα, περιμένοντας για ακόμη μία μέρα την ανακοίνωση που θα λέει
        ότι το σχολείο θα είναι και πάλι κλειστό! Και ναι! Πάλι  χιόνι, χιόνι, χιόνι, λουκέτο,
        λουκέτο, λουκέτο. Το σχολείο παγωμένο και κατάλευκο, έρημο και μόνο. Ίσως ποτέ
        οι τοίχοι του, οι σκάλες του, η αυλή του να μην ήταν τόσο ήσυχοι. Ακόμη και το κα-
        λοκαίρι, τρυπώνουν τα τζιτζίκια και ταράζουν λίγο την ησυχία. Μα τόση ησυχία; Μα
        τόση απραξία; Σαν να βαρεθήκαμε λίγο. Άρχισε να μας λείπει η κίνηση, οι φωνές, η
        φασαρία. Τι λέτε; Καιρός (όχι χιονιάς!) να ξαναγυρίσουμε σχολείο!!!
                                  Η θέση της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα


        Στην αρχαία Αθήνα της κλασικής εποχής, ο δήμος των πολι- κατείχαν μειονεκτική θέση σε σχέση με τους άνδρες, οι ο-
        τών χωριζόταν σε διάφορες κοινωνικές τάξεις μέσα από τις  ποίοι είχαν τον κυρίαρχο ρόλο.
        οποίες καθοριζόταν η θέση της γυναίκας στην κοινωνία.   Η  θέση  της  γυναίκας  στην  αρχαία  Σπάρτη  διέφερε  πολύ
        Η γνήσια Αθηναία δεν είχε τη δυνατότητα να ενεργήσει σαν  από αυτήν της Αθηναίας. Οι Σπαρτιάτισσες διέθεταν ελευ-
        ενήλικη και να παίρνει αποφάσεις, εφόσον ο νόμος όριζε  θερίες και μπορούσαν να αποκτήσουν δική τους ιδιοκτησί-
        πως σε όλη τη διάρκεια της ζωής της θα έπρεπε να βρίσκε- α.  Επειδή ο άνδρας έλειπε για πολύ καιρό από το σπίτι, η
        ται υπό την κηδεμονία του πατέρα, του συζύγου ή του γιου  γυναίκα  στη  Σπάρτη  ήταν χειραφετημένη σε βαθμό  αδια-
        της. Επιπλέον οι ασχολίες της περιορίζονταν στην επίβλεψη  νόητο  για  την  εποχή  εκείνη.  Γυμναζόταν  όπως  τα  αγόρια
        του  προσωπικού,  στη  φροντίδα  του  οίκου  και  στην  ανα- και οι άνδρες και ήταν γνωστή για τις αθλητικές της ικανό-
        τροφή  των  παιδιών  της.  Τον  περισσότερο  χρόνο  τον  περ- τητες.  Συμμετείχε  στην  πάλη,  γυμνή,  όπως και  οι  άνδρες,
        νούσε στον γυναικωνίτη υφαίνοντας. Επιπρόσθετα, η Αθη- ενώ εκπαιδευόταν στο δίσκο και στο ακόντιο. Μεγάλη ση-
        ναία δεν είχε πολιτικά δικαιώματα, ενώ της είχε αφαιρεθεί  μασία  έδινε  και  στους  χορούς. Αυτή  του  είδους  η  εκπαί-
        και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Οι θρησκευτικές τελετές  δευση στις γυναίκες αποτελούσε συστατικό της Σπαρτιάτι-
        ήταν το μόνο γεγονός στο οποίο της επέτρεπαν να συμμε- κης ευγονίας, ώστε να γίνουν ενσυνείδητες μητέρες και να
        τέχει.  Συμπερασματικά,  οι  γυναίκες  στην  αρχαία  Αθήνα  μεγαλώσουν γερά τέκνα.
                                                                                                Μια μαθήτρια του Γ4

                                                           33
   28   29   30   31   32   33   34   35   36