Page 18 - SCHOOLARIKI2022b

ου
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1 ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΕΥΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2022 ΤΕΥΧΟΣ 10
- Κολλητήρι: “ Μπαμπάκο, γύρισα όλη την πόλη και - Καραγκιόζης: “(από μέσα του) Έτσι κι αλλιώς όλοι σε
διέδωσα τη φήμη αυτή παντού. Σιγά σιγά έρχονται οι κορόιδευαν. (δυνατά) Ωωω, τι συμφορά είναι
πελάτες”. αυτή!!!! για κάθισε εδώ να το κοιτάξω. Κάνε
- Καραγκιόζης: “Ω ρε Χατζηαβάτη, τι με έμπλεξες σε αααααα”.
αυτή την ιστορία; Άμα μάθουν ότι εγώ είμαι ο - Μορφονιός: “Ααααααααα”!!!
διάσημος οδοντίατρος, θα μας κάνουν μαύρους στο - Καραγκιόζης: “(από μέσα του) Ω μα η μυτόγκα σου
ξύλο”. μού κρύβει όλο το στόμα. (δυνατά) Άνοιξε λίγο πιο
- Χατζηαβάτης: “Μην ανησυχείς Καραγκιόζη. Δεν θα σε πολύ”.
πάρουν χαμπάρι και θα βγάλουμε λεφτά με τους - Μορφονιός: “Ααααααααααααααα”!!!
κουβάδες”. - Καραγκιόζης: “Α, το βλέπω. Η λύση είναι εύκολη.
- Καραγκιόζης: “Και τι θα τους κάνω εγώ αυτούς; Δεν (από μέσα του) Θεέ μου, τι κάνω τώρα;; (δυνατά) Θα
έχω καν οδοντικά εργαλεία”. πάρω αυτό το ειδικό εργαλείο και το δοντάκι σου θα
- Χατζηαβάτης: “Έλα μωρέ, όλο προβλήματα είναι μια χαρά”.
δημιουργείς. Πάρε αυτήν την πένσα και τελείωνε”. - Μορφονιός: “ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ”!!!!!!!!!
Σκηνή 2η - Καραγκιόζης: “ Τι έπαθες παιδί μου ;; (ρωτάει
Μπαίνει πρώτος ο Μορφονιός. κρατώντας την πένσα με το μπροστινό δόντι του
- Μορφονιός: “ 'Μένα με λένε Μορφονιό, με ένα Μορφονιού)
χρυσό καμάρι και όλοι στη γειτονιά με λένε όμορφο - Μορφονιός: “ Α να χαθείς βρε βλάκα. Θα το πω στη
παλικάρι. Είναι εδώ ο οδοντίατρος;” μαμά μου”.
Εμφανίζεται ο Καραγκιόζης με μια άσπρη ποδιά κι ένα - Καραγκιόζης: “Άμα το πας έτσι κι εγώ θα το πω στον
περουκίνι. μπαμπά μου”.
- Καραγκιόζης: “ Εδώ είμαι. Καλώς τον Μορφονιό, το - Μορφονιός: “ Εσύ είσαι ρε Καραγκιόζο. Γιατί με
όμορφο παλικάρι”. κατέστρεψες; Πάντα ζήλευες την ομορφιά μου”.
- Μορφονιός: “Ωωωωωω γιατρέ μου καταστράφηκα. (παίρνει μια καρέκλα και αρχίζει να κοπανάει τον
Το δόντι μου έχει στραβώσει και μου χαλάει όλη την Καραγκιόζη).
ομορφιά μου. Όλοι με κοροϊδεύουν”. Κωνσταντίνα Κυριλλίδου, Α21

Ο επιμένων νικά!
1884, Λονδίνο, η καρδιά της Αγγλίας. Το κέντρο Ενώ σκέφτομαι αυτά και έχω απορροφήσει όλες
του πολιτισμού, της τέχνης και της μουσικής. Όλοι είχαν τις σκέψεις μου στον δικό μου κόσμο, σκοντάφτω στο
ξεχυθεί στους δρόμους. Καλόγουστες μεσήλικες κυρίες μακρύ φόρεμά μου. Μπροστά μου βρίσκεται ένας
με τα παιδιά τους για τα καθημερινά τους ψώνια. κουστουμαρισμένος κύριος που προσπαθεί να ανοίξει
Κουστουμαρισμένοι κύριοι, με τις πίπες τους, πηγαίνουν την πόρτα του επόμενου εκδοτικού οίκου, στον οποίο
σε κάποιο πολιτικό συμβούλιο. Όμορφα άλογα σέρνουν πήγαινα. Ευθύς σηκώνομαι και φτιάχνω με τα χέρια μου
τις βαριές άμαξες. Νεαρές κοπέλες ανύπαντρες ακόμα, τα καστανά μαλλιά μου αλλά και το φαρδύ, πράσινο
αγοράζουν τα πιο κομψά φορέματα της αγοράς. φόρεμά μου, που τώρα είχε γεμίσει νερό και λάσπες
Ανάμεσά τους βρίσκομαι κι εγώ. Βγαίνω από έναν από το πεζοδρόμιο. Χαμογελώ. Μπαίνω μέσα.
εκδοτικό οίκο, απογοητευμένη από το βιβλίο που Όχι πολύ αργότερα βγαίνω από τον χώρο, στον
έγραψα. Είχα μεγαλύτερα όνειρα γι’ αυτό. Αλλά είμαι οποίο δεν με δέχτηκαν. Το χαμόγελο είχε σβήσει προ
γυναίκα. Όπως είπε και ο διευθυντής του εκδοτικού πολλού από το πρόσωπό μου. Σκέφτομαι έναν τελευταίο
οίκου “δεν έχετε το δικαίωμα, κυρία μου, να βρίσκεστε οίκο, για τον οποίο είχα διαβάσει στην εφημερίδα τις
εδώ και δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτό που έχετε προάλλες. Με γοργό βήμα προχωρώ μέχρι εκεί. Η
γράψει”. αγωνία μέσα μου έχει φτάσει στα ύψη, λέγοντας στον
Ο κόσμος είναι πολύ άδικος, σκέφτομαι, καθώς εαυτό μου ότι αυτή θα ήταν η τελευταία απόπειρα για
περπατάω προς τον επόμενο οίκο. Οι γυναίκες δεν σήμερα.
έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν, επειδή έτυχε να Επιτέλους φτάνω. Η καρδιά μου βούλιαξε μέσα
είναι γυναίκες, αλλά και αυτές που εργάζονται μου λες και κάποιος την τραβούσε για να βγει. Ανοίγω
θεωρούνται κατώτερη τάξη. την πόρτα και μπαίνω μέσα. Μια κυρία που δουλεύει
Ως συγγραφέας, η δουλειά μου είναι να εκεί σηκώνει το βλέμμα της και με κοιτάει. Της λέω ότι
φαντάζομαι τον κόσμο διαφορετικό. Να είμαι έξω από θέλω να δω τον εκδότη και κατευθείαν με στέλνει στο
αυτόν τον κόσμο. Να γράφω, να πειραματίζομαι και να γραφείο του. Ένας καλοσυνάτος κύριος με περιμένει.
εμπνέομαι. Δεν είναι πολύ εύκολο, αν και έχω δουλέψει Αφού μιλήσαμε για πολλή ώρα, μου χαμογελάει και μου
πολύ γι να πετύχω τον σκοπό μου. Ώρες ολόκληρες ζητάει να διαβάσει το βιβλίο μου...
καθόμουν μόνη μου γράφοντας.
Κωνσταντίνα Κυριλλίδου, Α21
18