Page 32 - SCHOOLARIKI2021
P. 32

ου
                            ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ 1  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΕΥΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ     ΙΟΥΝΙΟΣ 2021      ΤΕΥΧΟΣ 8



        Συνέχεια από τη σελ.3

        Σχέδια για την μ.Κ. (μετά τον Κορωνοϊό) εποχή         μου και τους φίλους μου, θα χαμογελάω ακόμα πιο πο-
                                                              λύ, δεν θα στεναχωριέμαι για ασήμαντα πράγματα, θα
        Γράφει η Κωνσταντίνα Βλάχου (Β1)
                                                              αναπνέω τον καθαρό αέρα χωρίς τη μάσκα  και γενικό-
                                           10 Απριλίου 2021
                                                              τερα  θα  νιώθω…  ΕΛΕΥΘΕΡΗ…..  Φυσικά  ένα  ταξιδάκι  ή
        Αγαπημένο μου Ημερολόγιο,                             μια εκδρομούλα  μαζί με την οικογένειά μου είναι σί-
        Ξέρω ότι θα με μαλώσεις, γιατί έχω πολύ καιρό να σου  γουρα στα σχέδιά μου. Δεν θα με νοιάζει ο προορισμός,
        γράψω. Θέλω όμως να με καταλάβεις και να μην  μου  αλλά το ταξίδι και η περιπέτεια που θα ζήσω. Αφού θα
        κρατάς κακία. Απλά νιώθω λίγο περίεργα όλο αυτό τον  είμαι με ανθρώπους που αγαπάω, όπου και να πάω, θα
        καιρό με την πανδημία. Σήμερα όμως είμαι καλύτερα.  περάσω  καλά.  Μην  στεναχωριέσαι,  όμως,  αγαπημένο
        Κάθομαι  στο  μπαλκόνι  του  σπιτιού  μου,  βλέπω  αυτόν  μου ημερολόγιο, θα σε πάρω και σένα μαζί μου… Αρκε-
        τον υπέροχο ήλιο και μόνο ευχάριστες σκέψεις μου έρ-  τά έμεινες κι εσύ μέσα στο σπίτι… Σε καταλαβαίνω…. Θα
        χονται  στο  μυαλό.  Έχει  περάσει  ένας  χρόνος  από  την  περάσουμε τέλεια! Επίσης, ανυπομονώ να ξεκινήσω το
        έναρξη της πανδημίας και νιώθω ότι φτάνουμε στο τέ-   αγαπημένο μου χόμπι, τον χορό. Μου έχουν λείψει πο-
        λος της εποχής του Κορωνοϊού. Οπότε μπορώ πλέον με  λύ οι αγώνες και η  φανταστική ατμόσφαιρα που επι-
        αρκετή αισιοδοξία να κάνω τα σχέδια μου για τη μετά  κρατεί μέσα στο κλειστό γυμναστήριο. Έξι μήνες απου-
        τον Κορωνοϊό εποχή.                                   σίας δεν είναι ό,τι καλύτερο! H αγωνία και ο συναγωνι-
        Ένα είναι σίγουρο, θα εκτιμάω αυτά τα απλά πράγματα   σμός που υπάρχουν κατά τη διάρκεια των αγώνων είναι
        που με κάνουν ευτυχισμένη, γιατί πλέον καταλαβαίνω    δύο στοιχεία που μου δίνουν ενέργεια και ζωντάνια.
        ότι σε αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα κρύβεται η  Όπως  κατάλαβες, αγαπημένο μου ημερολόγιο, τα σχέ-
        ευτυχία.  Πιστεύω  ότι  ύστερα  από  αυτή  τη  δοκιμασία  δια μου για τη, μετά τον Κορωνοϊό, εποχή δεν είναι και
        σίγουρα θα είμαι καλύτερος άνθρωπος. Θα αγκαλιάζω  τόσο σπουδαία και απραγματοποίητα. Απλά, θέλω πίσω
        και  θα  φιλάω  περισσότερο  τους  ανθρώπους  που  αγα-  την παλιά μου ζωή. Δε νομίζω να ζητάω πολλά. Τι λες
        πώ,  θα  περνάω  περισσότερο  χρόνο  με  την  οικογένεια  εσύ, φίλε μου;

           «Σκέψεις μιας μαθήτριας       πόρτες κι εγώ έτρεχα να κρυ-             Η πανδημία κι εγώ
                σε καραντίνα»            φτώ γεμάτη ντροπή αλλά και        Γράφει ο Βαγγέλης Ανθυμίδης (Β1)
                                         όλο χαρά για τη σατανική πο-
        Γράφει η Ελευθερία Ηλιάδου (Β1)                              Θυμάμαι  ότι  ήταν  Ιανουάριος,  όταν  αρχίσαμε
                                         νηριά τους. Μου λείπει όμως
             Πεύκα, 8/4/2021, ώρα 02:38    και  όλη  μου  η  τάξη.  Την  αι-  να  ακούμε  για  τον  κορωνοϊό  στην  Κίνα.  Στην
        Αγαπητό μου ημερολόγιο,          σθάνομαι σαν μια ομάδα που   αρχή γέλασα. « Ίσως να είναι και ψέμα», σκέ-
                                                                     φτηκα. Από την πρώτη στιγμή, τα μέσα μαζικής
        370 μέρες κλείσαμε χέρι- χέρι με  ψάχνεται για χαβαλέ και είναι
        την  πανδημία  και  δεν  μπορώ  να  γεμάτη με γέλια αλλά και θυ-  ενημέρωσης  μας  βομβάρδιζαν  με  πληροφορί-
        κλείσω μάτι. Κάθε φορά που πέ- μό  ώρες-  ώρες  (αχ,  αυτά  τα   ες,  είτε  αληθινές  είτε  ψεύτικες,  είτε  χρήσιμες
        φτω για ύπνο, το μυαλό μου γε- αγόρια με το ποδόσφαιρο!...).   είτε άχρηστες. Τρομοκρατήθηκα… Δεν ήξερα τι
        μίζει με σκέψεις γεμάτες νοσταλ- Κάποιες  φορές  πιάνω  τον  ε-  να  πιστέψω...  Όταν  άρχισαν  να  νοσούν  στην
        γία  και  αναμνήσεις  από  το  σχο- αυτό  μου  να  φοβάται.  Όχι   Ιταλία, έλεγα μέσα μου ότι ο κορωνοϊός θα μας
        λείο  μου.  Ποτέ  δεν  θα  φανταζό- τόσο  για  όσα  συμβαίνουν,   χτυπήσει κι εμάς την πόρτα, μόνο μην του την
                                                                     ανοίξουμε. Μας την χτύπησε, είναι αλήθεια, κι
        μουν  ότι  θα  μου  έλειπε  το  σχο- αλλά για όσα πιθανό να συμ-  εμείς του την ανοίξαμε διάπλατα.
        λείο!                            βούν  αργότερα, όταν όλα  θα
                                         μοιάζουν  με  έναν  μακρινό   Στην  πρώτη  καραντίνα  ούτε  η  οικογένειά  μου
        Για να πω την αλήθεια, πιο πολύ
                                         εφιάλτη. Φοβάμαι ότι όλα θα   αλλά ούτε και κάποιος από τον στενό οικογε-
        μου λείπουν οι φίλοι μου παρά οι                             νειακό και φιλικό κύκλο δε νόσησε από  κορω-
        καθηγητές  μου.  Μελαγχολώ  όχι   είναι μια άλλη ζωή και δεν θα
                                         επιστρέψουμε, όπως ήμαστε.   νοϊό. Μείναμε μέσα. Καταφέραμε  να  περιορί-
        τόσο  για  τις  πιο  ιδιαίτερες  στιγ-                       σουμε τα κρούσματα, τους θανάτους. Το καλο-
        μές, όσο για τα πιο απλά και κα-  Πώς  να  πειραζόμαστε  χωρίς
                                         να  βλέπουμε  ο  ένας  τον  άλ-  καίρι  άνοιξαν  πάλι  όλα.  Πήγαμε  και  διακοπές
        θημερινά  πράγματα.  Με  πιάνω                               και κατασκήνωση.
        να θυμάμαι τις βόλτες με τα υπό-  λον  (λόγω  της  μάσκας);  Πώς
                                         θα κάνουμε βόλτες χέρι χέρι;   Ήρθε όμως ο Νοέμβριος και το δεύτερο κύμα
        λοιπα  κορίτσια  μέσα  κι  έξω  από
                                         Όλη αυτή η απόσταση θα μας  κορωνοϊού  κατέφθασε  απειλητικό  και,  δυστυ-
        το σχολείο, να κουτσομπολεύου-
        με  και  να  πειραζόμαστε.  Βεβαί-  απομακρύνει και ίσως να χα- χώς, αυτή τη φορά δεν γλύτωσαν ούτε φιλικά
                                         θούμε. Βασικά, ήδη αισθάνο- ούτε συγγενικά μου πρόσωπα. Δεν είχαμε μόνο
        ως,  θυμάμαι  και  μια  φορά  που,
                                         μαι χαμένη.                 πρόσωπα που αρρώστησαν αλλά και πρόσωπα
        έτσι  για  πλάκα,  χτυπούσαν  τις
                                                           32
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37